زندگینامه2 سیدذاکر

زندگینامه سیدجوادذاکر بر گرفته شده از کتاب مجذوب الحسین .

     زندگی نامه سیدجوادذاکر

آقا مير محمد ذاكر معروف به سيد محمد جواد ذاكر طباطبايي
در قريه اي نزديك خوي به نام فيرورق
و در خانواده اي وابسته به اهل بيت متولد شد.
پدرش همچون پدرانش
عالم و از روضه خوانان بنام منطقه بود
و اصلا فاميلي آنان برگرفته از همين مداحي اهل بيت بود.
نسب اين خانواده از سادات
به امامزاده «سيد فتاح»
كه در روستايي نزديك خوي به نام مميش آباد كه صاحب قبّه و بارگاه است،ميرسد
و خود «سيد فتاح» هم از فرزندان امامزاده سيدحسن حسيني كوه كمره اي
واقع در اطراف كوه كمره و خامنه مي باشد
و از اين جهت صاحب نسب قوي و محكم در سيادت مي باشند.
مداحي و روضه خواني در تبار اين خاندان از سادات به صورت ارثي منتقل مي شد
به طوري كه اجداد آنان همگي مداح و روضه خوان اهل بيت بودند.
پدر بزرگوار سيد جواد،مير حبيب الله ذاكر
از روضه خوانان بنام در منطقه و داراي شخصيتي بسيار محترم بود،
آن عزيز كه يك سال قبل از رحلت سيدجواد
از دنيا هجرت كرد و به اجداد طاهرينشان ملحق شد،
از كودكي آموزه اي مداحي را به فرزندان خويش منتقل مي كرد،
به طوري كه از همان ابتداي كودكي
طفل با روضه و گريه بر اهل بيت رشد مي كرد و بزرگ مي شد.

زندگینامه سیدجوادذاکر

سال 1355 در شهرستان خوي از شهرستانهاي  آذربايجان غربي و در خانواده اي متدين و از سلاله حضرت زهرا(س)پسري به دنيا آمد که نامش را"سيد محمدجواد "نهادند.

پدر سيد محمد جواد "مير حبيب ذاکر "نام داشت که وي از مداحان بااخلاص شهرستان خوي بود.

مادر وي که زني مومنه واز سادات بود در همان دوران کودکي  سيد محمد جواد  دارفاني را وداع گفت و سيد محمد جواد از دوران کودکي از مهر مادري بي نصيب بود .

وي تا پايان دوران تحصيلي متوسطه در خوي بود و مداحي که در ريشه خاندان وي ريشه داشت را هم ادامه داد.

بعد از پايان تحصيلات براي کسب علوم حوزوي راهي قم شد و در مدرسه علميه رضويه مشغول به تحصيل شد و مداحي را نيز ادامه داد.

                                                       

ادامه نوشته

رسول ترک عصر ما

  "سیدجوادذاکر"

حدود ?سال پيش بود که مستاجر ما مجلس روضه اي راه انداخته بود و بوي عطر خاصي در حياط پيچيده بود . در اين ميان هر چند يکبار صدايي با اشعاري ناب به گوش مي رسيد که معلوم بود از دلي سوخته و عاشق بر مي خيزد . بله اين صدا همان صداي زنده ياد سيد جواد ذاکر بود

 که با يک دنيا عشق به ارباب بي کفنش امام حسين بن علي خوانده مي شد يادم هست يکي از نغمه هايش اين بود: عجب رسميه رسم زمونه.....رقيه ميره رباب مي مونه يادش بخير . آرام آرام صداي سيد در دلها نفوذ کرد که بعضي از آنها دلهايي بودند که با دين و امامت و... صد پشت غريبه بودند . بله سيد - رسول ترک نبود ولي به برکت او از گوشه گوشه ايران هزاران رسول ترک سر برآوردند که هر کدام خطاب به مولاي سر جداي خود مترنم به اين بيت شدند که :همه عمر بر ندارم سر از اين خمار مستي .... هنوز من نبودم که تو در دلم نشستي - ولي همان طور که گفتم چاوشي اين قافله عاشق    جواني  بود بنام سيد جواد ذاکر 

                                                                                         ارسالي از يک دوست