اربعین

 

یاحسین غریب مادر

    یا حسین غریب مادر تویی ارباب دل من                       یه گوش چشم تو بسته واسه حل مشکل من  

آخرش میاد یک روزی رو چشهمام قدم  میذاری               میبری تا کربلا او نمیذاری تو خماری

یه روزی میاد آقا جون که منم سگ تو باشم                   چشامو موقع مرگم زير پات گذاشته باشم   

دل من عاشق میمونه  دائم از شما میخونه                      منو میشناسی اقا جون من همونم اون دیونه 

اونکی تنهای تنهاست دلش از همه بریده                        اونی که واسه یک بارم هنوز اقاشو ندیده

تموم مردم دنیا ما رو میخونن دیونه                               اره ما دیونه هستیم بیخیال این زمونه

تا وقتي عشق تو باشه اينا حرفه و بهونه                        از عشق تو هلاکم اين خطم اين نشونه   

حسرت زیارت تو مونده  تو این دل زارم                           کربلاتو تا نبینم ارومو قرار ندارم 

چشمهای قشنگ عباس خوابوازچشمام گرفته                   این دل غریبم اقا جز خونت جایی نرفته

يل کربلا ابالفضل قربون اون قد و بالات                           غربون چشاي نازت فداي خشکي لبهات

مي شنوم صداي پاتو رو زمين قدم ميزاري                       صداي رقيه مياد عمو جان کي آب مياري

آقا  من خودم ميدونم لايق اين حرفا نيستم                         اما از شما چه پنهون از اهل زمونه هستم      

 

محرم...

روايت شده، از ابو جعفر محمد بن جرير طبري امالي در کتاب دلائل الامامه که ابو محمد سفيان بن وکيع از پدر خود وکيع و از اعمش نقل کرده است که: ابو محمد واقدي و زراره بن خلج گفتند: قبل از آن که امام حسين به سوي عراق عزيمت کند ، ما به ملاقات ايشان رفتيم و از سست عهدي مردم کوفه به آن حضرت خبر داديم و به او گفتيم : دل هاي کوفيان با شماست، اما شمشيرهايشان عليه شما!

آن حضرت پس از شنيدن سخنان ما، اشاره به آسمان کرد، در اين حال درهاي آسمان گشوده شد و عده زيادي از ملائکه که تعداد آنها را جز خدا کسي نمي داند، پايين آمدند، امام فرمودند: اگر تقدير و مشيت الهي اين گونه نبود که چيزهايي نزديک هم شوند و زمان شهادت من نزديک نگشته باشد، به کمک اين ملائکه با اين مردم مي جنگيدم، اما من يقين دارم که قتلگاه من و اصحاب من در کربلاست و غير از علي فرزندم، هيچ کس نجات نخواهد يافت!

با ز اين چه شورش است كه درخلق عالم است. باز اين چه نوحه وچه عزا چه ماتم است  

  

    

عاشورا

منظور از عاشورا[?] روز دهم ماه محرم سال ۶۱ هجري قمري است. با گاه‌شماري هجري خورشيدي اين روز مطابق است با ۲۱ مهر ۵۵. [?] شهرت اين روز به خاطر آن است که حسين ابن علي بن ابي طالب - امام سوم شيعيان - و ياران وي در واقعه کربلا در جنگ با لشکر يزيد کشته شدند و مسلمانان در آن سوگواري مي‌کنند. در مناطق شيعه نشين مراسم عزاداري برگزار مي‎‏‌شود. در تقويم رسمي ايران، افغانستان و عراق اين روز تعطيل مي‌باشد.

---

سوگواری

اولين مراسم سوگواري را زينب در مسجد کوفه بر امام حسين برگزار کرد. قبل از آن در کنار اجساد شهدا در کربلا برگزارشد

سابقه سوگواري و برپايي عزاداري براي حسين بن علي به اولين روزهاي بعد از عاشورا، در محرم سال ۶۱ هجري مي‌رسد. از علي بن حسين چنين روايت شده‌است:

«پس از حادثه عاشورا، هيچ بانويي از بانوان بني‏هاشم، سرمه نکشيد و خضاب ننمود و از خانه هيچ يک از بني‏هاشم دودي که نشانه پختن غذا باشد، بلند نشد، تا آن‌که، ابن زياد به هلاکت رسيد. ما پس از فاجعه خونين عاشورا پيوسته اشک بر چشم داشته‏ايم»

بخش اندکي از قصيده? «سيف فرغاني» (قرن ششم و متعلق به سرزمين کنوني فرغانه در ازبکستان) در مصيبت حسين و ياران باوفاي او:

اي قوم، در اين عزا بگرييد  برکشته? کربلا بگرييد
در ماتم او خمش مباشيد  يا نوحه کنيد، يا بگرييد
اشک از پي چيست؟ تا بريزيد  چشم از پي چيست؟ تا بگرييد

همچنين شعر معروف محتشم کاشاني (سده۱۰ قمري) در رثاي واقعه کربلا که اينگونه آغاز مي‌شود:

باز اين چه شورش است؟ که در خلق عالم است  باز اين چه نوحه وچه عزا وچه ماتم است؟
باز اين چه رستخيز عظيم است؟ کز زمين  بي نفخ صور، خاسته تا عرش اعظم است
اين صبح تيره باز دميد از کجا؟ کزو  کار جهان وخلق جهان جمله درهم است
گويا، طلوع مي‌کند از مغرب آفتاب  کآشوب در تمامي ذرات عالم است
گر خوانمش قيامت دنيا، بعيد نيست  اين رستخيز عام، که نامش محرم است

منبع:"ویکیپدیا"

      

وقایع محرم

محرم نخستین ماه از ماهای دوازده گانه قمری و یکی از ماه‌های حرام است که در دوران جاهلیت و نیز در اسلام، جنگ در آن تحریم شده بود.
شب و روز اول محرم به عنوان اول سال قمری دارای نماز و آداب خاصی است که در کتاب شریف مفاتیح الجنان بیان شده است.

محرم، ماه حزن و اندوه و عزاداری شیعیان در شهادت حضرت امام حسین علیه السلام است.
حوادث و وقایع فراوانی در ماه محرم رخ داده است که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌شویم:

غزوه ذات الرقاع، فتح خیبر، ازدواج حضرت زهرا، ورود امیر مؤمنان علی علیه السلام، حادثه خونین کربلا - تاسوعا و عاشورا و شهادت امام حسین علیه السلام و اسارت خاندان امام به کوفه و شام.

همچنین نقل است که به خلافت رسیدن عثمان، قتل محمد امین برادر مأمون عباسی، قتل جعفر برمکی و انقراض آل برمک و دولت برامکه، واقعه هولاکو و مستعصم و انقراض دولت بنی عباس در این ماه بوده است.

عروج حضرت ادریس به آسمان، استجابت دعای حضرت زکریا علیه السلام، عبور حضرت موسی علیه السلام از دریا و غرق شدن فرعونیان در نیل و عذاب اصحاب فیل نیز در ماه محرم رخ داده است.

منابع:
هدایة الانام الی وقایع الایام، محدث قمی، ص 53؛ مفاتیح الجنان، ص 521

ماه محرم

           فرا رسيدن ماه محرم را به عزادارن راستينش تسليت عرض ميکنم

قيامت بي حسين غوغا ندارد

                                 شفاعت بي حسين معنا ندارد

                                                               حسيني باش که در محشر نگويند

                                                                                                      چرا پرونده ات امضاء ندارد

      

 

محرم

شيعيان در بزرگداشت شهداي کربلا، هر روز از دهه اول ماه محرم را  

             مختصبه يکي از بزرگان اين نهضت جاويدان مي دانند

روز اول محرم : مسلم ابن عقيل عليه السلام

روز دوم محرم : ورود کاروان به کربلا ( وروديه )

روز سوم محرم : حضرت رقيه عليها السلام

روز چهارم محرم : حضرت حر و اصحاب عليهم السلام - طفلان زينب عليهما السلام

روز پنجم محرم : اصحاب  و عبدالله ابن الحسن عليهم السلام

روز ششم محرم : حضرت قاسم ابن الحسن عليه السلام

روز هفتم محرم : روضه عطش و علي اصغر عليه السلام

روز هشتم محرم : حضرت علي اکبر عليه السلام

روز نهم محرم : روز تاسوعا - حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام

روز دهم محرم :روز عاشورا - حضرت ابا عبدالله الحسين عليه السلام- حضرت زينب عليها السلام

روز يازدهم محرم : حرکت کاروان از کربلا

روز دوازدهم محرم : ورود کاروان به کوفه